Na een donker onverhard weggetje opgereden te zijn kom ik aan bij het vrijwilligershuis, ik ontmoet Joshua, de bewaker, die meteen mijn koffer uit de auto tilt. In het huis ontmoet ik een andere vrijwilligster, Kaat, die al 3 weken hier verblijft. We raken aan de praat (wat is dat Vlaamse toch een heerlijk taaltje) en ze bied me een glaasje wijn aan.

De eerste nacht was niet geweldig, ik moest erg wennen aan het idee dat ik hier toch wel alleen ben en ik veel dingen in m’n eentje moet gaan uitzoeken.

De volgende ochtend zouden we om 10 uur naar Arusha vertrekken om geld op te nemen en wat boodschappen te doen. Ik was even vergeten dat 10 uur in Afrika niet 10 uur betekent dus ik was veel te vroeg klaar. Uiteindelijk reden we om half 12 weg. Kaat ging met me mee en loodste me overal doorheen, daar was ik erg blij mee. We hebben een koffietje gedronken en pannenkoeken gegeten bij Fifi’s, een redelijk modern tentje midden in de stad, waar dus ook voornamelijk blanke toeristen komen. Daarna liepen we een stukje door de stad naar een stopplek van de Dalla dalla. Dit de lokale transport waar veel Afrikanen gebruik van maken, het zijn kleine busjes met officieel zo’n 9 zitplekken maar ongeveer zo’n 20 mensen zich in proppen.

We zeiden waar we heen wilde en stapte in, de busjes zitten zo vol dat je jezelf er tussen moet proppen, zeker als grote Nederlander zijnde. Ik had me ergens tussengewurmd en zat achteruit, toen ik opkeek zaten er ongeveer 20 Afrikanen mij aan te kijken en half uit te lachen. Ik moest er ook een beetje om lachen. Geen idee had ik waar we geen gingen en of het wel goed ging, maar wat vond ik dit geweldig.

Na ongeveer 20 minuten rijden we een markt op, ik kijk mijn ogen uit maar wist dat dit niet was waar we heen moesten. We blijven de naam noemen van waar we heen moeten en worden uiteindelijk uit het busje gehaald en ongeveer in een ander busje geduwd. Nouja oke dan, ik had ook geen beter idee. Na nog 10 minuten komen we aan waar we moesten zijn.

Gelukkig.

We lopen het weggetje op naar het huis. Overal bananen bomen, alles is groen, er liep een vrouw met mand op haar hoofd voor ons. Wat een prachtig gezicht.

‘s Avonds had ik het even moeilijk. Ik had mijn moeder en vriendje gesproken. Mijn onzekerheden uitgesproken en het werd even teveel. Het is zo uit mijn comfortzone en alles is nieuw en onduidelijk.

Vandaag ben ik de hele dag alleen in het huis. Er is hier niet veel te doen, dus het wordt een saaie dag. Maar ik heb wel iets meer rust in mijn hoofd vandaag.

Morgen mijn eerste werkdag in het Meru District Hospital, spannend!