Het was tijd voor mijn eerst twee dagen helpen in het Meru District Hospital. Zenuwachtig dat ik was! Be prepared voor een lang verhaal :)

Om 8 uur ‘s ochtends werd ik meegenomen door Allan om met me mee te lopen naar het hospital. Dit is ongeveer een kwartiertje lopen langs een drukke weg waarnaast een helehoop mensen wonen. Onderweg genoeg te zien dus.

Ik had me een klein hospital voorgesteld omdat er in de stad Arusha nog een grotere is. Maar dit is een redelijk groot complex met verschillende afdelingen. Een male en female ward, maternity ward, major ward, minor ward en pediatrics. Ik heb met de manager van het ziekenhuis gesproken en ik heb aangegeven dat ik graag wil helpen met wonden verzorgen omdat ik hiervan het meeste kan leren. Toen mocht ik meelopen met de wardround op de female ward om te kijken of ik de wonden aan kon. Maar daar moest ik wel nog even op wachten. Vervolgens heb ik anderhalf uur zitten wachten... typisch Afrika. Inmiddels was ik aan de praat geraakt met Britse vrijwilligers maar ons gesprek werd abrupt onderbroken door een lijk die in een zak (gelukkig) achterin een truck werd gelegd. Zie je ook niet elke dag en was er eventjes stil van. Vervolgens heb ik gaasjes gevouwen met de andere vrijwilligers en werd ons verteld dat er geen ward round meer gelopen werd, voor niks zo lang gewacht. Daarna heeft mijn huisgenootje mij een rondleiding over het hele ziekenhuis gegeven en zijn we daarna naar huis gegaan. Werkdagen zijn hier vaak niet later dan tot 1 of 2 uur smiddags, dikke prima.

Vandaag hoopte ik op meer sensatie en dat heb ik gekregen. Ik ging met mijn huisgenootje mee naar de maternity ward om daar rondes te lopen en misschien een bevalling bij te wonen. We hebben temperatuur van de baby’s gemeten en ook de bloeddruk van de mama’s. Dit was erg leuk om te doen, maar ook hartverscheurend hoe deze mama’s erbij liggen. Ze zijn net bevallen, zijn nog ziek zwak en misselijk en liggen met zo veel op een ward dat het bijna niet past. Vrouwen liggen daar met z’n tweeen op 1 bed gepropt.

Vervolgens ging er bijna een mevrouw bevallen waar ik bij mocht zijn. Heftig maar wel ontzettend interessant. Enige ding was dat er in de hele maternity ward geen handschoenen waren, als er een ding is wat er niet gemist kan worden dan zijn het wel handschoenen! Ik werd er geirriteerd en verdrietig van tegelijk. Uiteindelijk heb ik niet de hele bevalling gezien omdat te veel vrijwilligers waren en ik de mevrouw meer privacy wilde geven. Ik liep over het terrein (aangesproken door een “dokter” die ontsnapt was uit de psych ward (hint; geen dokter dus)) naar de minor. Hier worden kleine ingrepen gedaan. Ook hier waren andere vrijwilligers waarmee ik gezellig gekletst heb. Ook heb ik geholpen met een wond verschonen en heb ik een abces bij een klein kindje gezien. Kortom een hele leuke ochtend.

Om 1 uur ging ik met mijn huisgenootje de stad Arusha in om te lunchen en wat laatste boodschappen te doen omdat zij vannacht naar huis vertrekt. We vonden het een verstandig idee om geld te bespraren en te lopen vanaf de lunch plek naar de supermarkt. Niet nagedacht bij de mannen die je de liefde verklaren onderweg, gaten in de weg waar je je nek over breekt en kruispunten waar je je leven waagt om over te steken. Maaaar we hebben het overleefd en we hebben erom gelachen.

Ik heb een erg leuke dag gehad, hopen dat ik morgen ook weer leuke dingen mag doen in het ziekenhuis. Nu vanavond chillen op de bank!